Safet Isović, legendarni bosanskohercegovački izvođač sevdalinki, preminuo je na današnji dan 2007. godine u Kliničkom centru u Sarajevu, a sahranjen je dva dana kasnije, 4. septembra, u haremu Alipašine džamije u Sarajevu.
Poznati pjevač je rođen u Bileći 6. januara 1936. godine u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji, a današnjoj Bosni i Hercegovini, ali je još kao mali zbog ratnih događaja muzičar bio prinuđen da se sa porodicom preseli u Banja Luku, gdje je bio ratna izbeglica i u kojoj je i završio osnovnu školu „Šesta pučka škola“.
Nakon što je rat okončan, Safet se vratio u svoju rodnu Bileću, u kojoj je pohađao srednju školu, gimnaziju, da bi na dalje u Trebinju nastavio školovanje u tadašnjoj Višoj gimnaziji, pa potom je kada je završio šesti razred srednje škole, ponovo morao da se preseli u Slavonski Brod, te je i dovršio svoje srednje obrazovanje u gimnaziji „Zlatko Šnajder“, u kojoj je 1955. godine kao pak jedan od najuspešnijih učenika i maturirao.
Iste te 1955. godine, Safet Isović se preselio u Sarajevo, te je tamo upisao Pravni fakultet, a ovaj grad je postao njegova „druga kuća“, i u njemu je živio i pjevao do kraja života.
Manje je poznato da je pjevač u vrijeme agresije na Bosnu i Hercegovinu bio i veoma teško ranjen, te je morao da napusti svoju kuću u Sarajevu i privremeno se preseliti u Zagreb, ali se naravno neposredno po završetku rata vratio u Sarajevo.
Jedan od najvećih izvođača sevdalinki i najpoznatiji umjetnik sa prostora bivše Jugoslavije, preminuo je 2. septembra 2007. godine u Sarajevu, a ostavio je iza sebe neutješnu suprugu Eminu i svog sina jedinca Benjamina, koji je inače veoma poznat pjesnik, te je i svom ocu pisao neke od najljepših pjesama koje je on u karijeri i otpjevao.
Iako je Safet Isović još za vrijeme svojih studentskih dana počeo da se bavi muzikom, te je i pjevao sevdalinke u Sarajevskim kafanama, njegova muzička karijera tokom koje je on snimio oko 20 solo albuma, je u jednom pravom profesionalnom smislu zvanično počela 1956. godine.
Za radio Sarajevo, Safet je 1956. godine, nakon pobjede na takmičenju pjevača amatera, snimio dvije svoje pjesme „Kasno prođoh kraj Morića hana“ i „Kad ja pođem iz Sarajeva grada“, da bi naredne 1957. godine one i bile emitovane na radiju na dan oslobođenja Sarajeva.
U Beogradu, u popularnom „Domu sindikata“, Safet Isović je 1963. godine održao i svoj veliki solistički koncert, te je tada postigao veliki uspjeh kao izvođač sevdalinki i nastavio dalje svoju vrlo uspješnu muzičku karijeru.
Neke od najpoznatijih pjesama, koje je Safet Isović otpjevao i snimio u svojoj karijeri su – „Da sam sjajna mjesečina“; “Malenim sokakom ne prolazim više”; “Jablani se povijaju”; “Zelen lišće goru kiti”; “Bosna moja”; “Kad sretneš Hanku”; “Šta se ovo Bosnom čuje”; “Oj Safete, Sajo, Sarajlijo” (duetska numera sa čuvenom pjevačicom Nadom Mamulom); “Oči moje, kletvom bih vas kleo”; “Zelen orah od roda se savija”; “Pjevaj Bosno, pa me razveseli”; “Sjetuje me majka”; “Šeher grade, Banja Luko mila”; “Na mezaru majka plače”; “Šehidski rastanak”, koje su bile u suštini njegove najpoznatije “novokomponovane numere“, ali je prije njih otpjevao i neke od najljepših narodnih izvornih sevdalinki.
Izvorne pjesme u duhu sevdaha, koje je Safet Isović otpjevao i tako ih sačuvao od zaborava su – “Hej kakve Ajka crne oči ima”; “Zmaj od Bosne”; “Put putuje Latif aga”; “Vrbas voda nosila jablana”; “Akšam mrače, moj po Bogu brate”; “Slavuj ptica mala”; “Mujo đogu po mejdanu voda”; “Vozila se po Vrbasu lađa”; “Djevojka sokolu zulum učinila”; “Od sveg’ me je sačuvala majka”; “Kiša bi pala”; “Moj dilbere”; “Đul Zulejha”; “Grana od bora, pala kraj mora”; “Mujo kuje konja po mjesecu”; “Dvi planine viš’ Travnika grada”, i brojne druge poznate izvorne numere.
